“Hoe doe jij eigenlijk aan uitrusten?” Ik heb een hekel aan die vraag. Simpelweg omdat ik ervan hou het goede antwoord te kunnen geven. Of in ieder geval een antwoord. Maar deze vraag laat me meestal behoorlijk met m’n mond vol tanden staan.
Na even goed nadenken en knarsetanden kan ik wel iets verzinnen. Naar buiten gaan, bijvoorbeeld. Even de natuur in, frisse lucht in m’n longen en de wind m’n hoofd laten leegblazen. Ja, dat zou ik vaker moeten doen…
… maar er moet al zo veel. En ik ben een beetje zat van al dat ‘moeten’. Hoe meer er moet, hoe minder ik wil. Terwijl veel dingen die moeten, in oorsprong dingen zijn die ik wil.
Mediteren, dat is er ook zo eentje. Ik weet dat het me goed doet. Niet alleen als ik me goed voel, maar juist ook als het druk is, als ik gestrest bent, noem maar op. Juist dan… Maar laat het juist dan nu extra moeilijk zijn om er tijd voor te vinden – who am I kidding? “maken”. Dat wisten de oude zenmeesters ook al:
Maar soms word je even stil gezet. Midden in mijn to-do lijstje (lees: doe-modus) bladerde ik in een nieuw boek, op zoek naar preek-inspiratie. Die vond ik daar niet onmiddellijk, maar wel een tekst die binnenkwam.
Stop het getob.
Probeer het anders te doen,
probeer even niet aan je kleren te denken.
Maak je niet druk om hoe je er uitziet.
Denk ook even niet aan eten.
Neem nou gewoon de tijd om te kijken.
Kijk eens naar de vogels,
vogels doen niet moeilijk:
ze zijn niet bezig met werken,
ze zaaien niet,
Ze oogsten niet,
ze vinden elke dag wel iets te eten,
God geeft het ze
Zou het met jou anders zijn?
Tussen haakjes:
wat heeft piekeren en tobben voor zin?
Groei je er door?
Nee toch!
Oke?
(…)
Maak je geen zorgen,
ren niet al de winkels in,
dat doet iedereen al.
Ga wat anders doen:
werk aan vrede,
werk aan rechtvaardigheid.
Die kleding, dat komt later wel.
Het eten ook.
– Uit: Beeldspraak, de bijbel naverteld voor jonge mensen (Narratio: 2004), 454-455.
Kleding en eten – ik ben een bofkont dat ik me daar niet op existentieel niveau dagelijks druk om hoef te maken. En me écht druk maken om fancy kleding of driegangen-etentjes kan ik ook niet. Dus lees ik het metaforisch: “Probeer even niet aan je studie te denken. Maak je niet druk om de was die je nog moet doen. Kijk naar de vogels. God zorgt voor hen – dus ook voor jou.”
Ik denk niet dat ik God straks aantref tussen de vuile sokken en het beddengoed. ZHij heeft vast wel iets beters te doen dan mijn was sorteren. Dus: praktisch gezien gaat God dit niet oplossen. Dat hoeft ook niet, dat kan ik zelf.
Na een time-out.
Na een moment van rust en bezinning.
Na even ademhalen, kijken, bedenken wat er écht toe doet.
Na even de pauze-knop en de muziek aangezet te hebben, luisterend naar de Vrientenmis. Even tijd voor be-zin-ning. Weer zin maken, of beter: krijgen.
“Zeg tegen mij: ‘ik ben je redding.’ Zeg het zodat ik het horen kan.”
Mijn hart vindt geen rust
Totdat het rust vindt in U.
O God, zeg mij in uw barmhartigheid
Wat u voor mij betekent.
Zeg tegen mij: ik ben je redding, zeg het zo dat ik het horen kan.
domineemc.nl 